ท่อส่งแก๊สเส้นทางนี้มีความยาวรวมประมาณ 2,750 กิโลเมตร โดยผ่านในประเทศคาซัคสถานประมาณ 300 กิโลเมตร, ผ่านประเทศยูเครน 1,600 กิโลเมตร และส่วนที่เหลือผ่านดินแดนรัสเซีย สถานีควบคุมสำหรับปรับเพิ่มแรงดันตั้งอยู่เป็นระยะห่างกันประมาณ 100 ถึง 150 กิโลเมตร ตลอดเส้นทางมีทั้งหมด 21 สถานี โดย 12 สถานีอยู่ในยูเครน[12][13] และ 2 สถานีในคาซัคสถาน

เส้นทางโซยุซเริ่มต้นที่โรงงานแปรรูปใกล้โอเรนบุร์ก แก๊สถูกป้อนเข้าสู่ระบบจากแหล่งแก๊สใกล้เคียง (ประมาณ 30 กิโลเมตร ทางใต้ของเมืองโอเรนบุร์ก) และแหล่งแก๊สการาชรานัก (คาซัค: Қарашығанақ мұнай-газ конденсат кен орны) ประมาณ 100 กิโลเมตร ทางตะวันตกเฉียงใต้ของโอเรนบุร์กในประเทศคาซัคสถาน รวมถึงการส่งแก๊สจากแหล่งใกล้เขตดอมบารอฟสกี (รัสเซีย: Домбаровский райо́н) ประมาณ 400 กิโลเมตร ทางตะวันออกของโอเรนบุร์ก[14]

ท่อส่งแก๊สมีเส้นทางจากเมืองโอเรนบุร์ก ตามแนวแม่น้ำอูราลไปทางทิศตะวันตกและข้ามชายแดนคาซัคสถานหลังผ่านสถานีควบคุมแรงดันที่หมู่บ้านอะเลคเซียฟกา (รัสเซีย: Алексе́евка) จากนั้นเส้นทางจะวิ่งผ่านเมืองโวรัล (คาซัค: Орал) เป็นระยะทางประมาณ 300 กิโลเมตร ในประเทศคาซัคสถาน

เส้นทางกลับเข้าสู่ดินแดนรัสเซียอีกครั้งใกล้กับหมู่บ้านอะเลคซานดรอฟ ไก (รัสเซีย: Алекса́ндров Гай) ในแคว้นซาราตอฟ เส้นทางนี้เชื่อมกับท่อส่งแก๊สซินตราลายา อาซิยา — ซินตร์ (รัสเซีย: Центральная Азия — Центр, CAC) ซึ่งนำแก๊สจากประเทศอดีตสาธารณรัฐโซเวียตในเอเชียกลางคือ เติร์กเมนิสถาน, อุซเบกิสถาน และคาซัคสถาน ไปยังศูนย์กลางเศรษฐกิจของรัสเซีย[14][15][16] จากจุดเชื่อมต่อซึ่งไม่มีสถานีควบคุมแรงดัน ระยะทางประมาณ 50 กิโลเมตรผ่านอาณาเขตของคาซัคสถาน ก่อนที่จะข้ามพรมแดนไปยังรัสเซียอีกครั้งทางตะวันออกของเมืองปัลลาซอฟคา (รัสเซีย: Палла́совка) จากจุดนี้ผ่านหมู่บ้านอันติปอฟคา (รัสเซีย: Антиповка) และเมืองโฟรลาวา (รัสเซีย: Фро́лово) จะผ่านสถานีควบคุมแรงดันมากกว่า 6 แห่ง และระยะทางประมาณ 600 กิโลเมตรจะถึงชายแดนรัสเซีย–ยูเครน

ทางตะวันออกของยูเครน ใกล้กับเมืองนอวึปสคอว์ (ยูเครน: Новопсков) และหมู่บ้านแชบือลึนกา (ยูเครน: Шебели́нка) แก๊สส่วนเพิ่มเติมถูกป้อนเข้าระบบจากแหล่งแก๊สในท้องถิ่นและรวมเข้ากับสาขาเล็ก ๆ ของท่อส่งเส้นทางอูเรนโกย — ปามารึย — อุฌฮอรอด (Уренгой — Помары — Ужгород) จากไซบีเรียตะวันตกเฉียงเหนือ ในส่วนตะวันตกของเส้นทางหลังจากเมืองแกรแมนชุก (ยูเครน: Кременчук) คือท่อส่งแก๊สดรุชบา ซึ่งสร้างโดยคนงานของเยอรมนีตะวันออก โดยมีสถานีควบคุมความดันอยู่ที่เมืองโอลึกซานดริฟกา (ยูเครน: Олександрівка), ตัลแน (ยูเครน: Тальне́) และไฮซิน (ยูเครน: Га́йсин) จนถึงเมืองบาร์ (ยูเครน: Бар)

หลังจากที่สายทางโซยุซผ่านพื้นที่ของเมืองโดลือนา (ยูเครน: Доли́на) ได้รวมเข้ากับแนวเส้นทางสายหลักอูเรนโกย — ปามารึย — อุฌฮอรอด และสาขาทางใต้ของสายยีมาล — ยิฟโรปา (รัสเซีย: Ямал — Европа)[17] เส้นทางร่วมมีจุดหมายปลายทางที่เมืองอุฌฮอรอด บนพรมแดนยูเครน–สโลวาเกีย จากที่นี่แก๊สจะถูกส่งต่อผ่านท่อส่งแก๊ส Transgas ซึ่งส่งก๊าซผ่านประเทศสโลวาเกียและสาธารณรัฐเช็ก ไปยังออสเตรีย, เยอรมนี และจากที่นั่นไปยังประเทศอื่น ๆ ในยุโรปตะวันตก